Dag 15

Niets is erger dan wakker te worden van een krijsend kind van twee dat tegenover in een kamer verblijft. Ook bij het ontbijt zit dat kind te jammeren. Zit er ook een " uit" knop op? De ouders en oma doen niets. Ze komen uit Frankrijk. Laat ik nu net geen Frans spreken. Terrible!!

Vandaag gaat mijn trip naar de Warappa Kreek. De bus met de overige touristen haalde mij op. Onze reisleiders van deze dag zijn Yve en Joek (ik vind hetmeer een Joke)... Joke en Yve waren goed op elkaar ingespeeld. Dus zoals Plien&Bianca, Gert en Hermien... of Jos & Marianne... hahahahah... De een zegt dit, de ander maakt de zin af. De een denkt,de ander zegt. Wel leuk en ze vertelden alles vol met passie en overgave!

Tja en dan nu de medetouristen. Als een van de weinige niet Surinamers in het gezelschap was ik wel de leukste (kleurling) ;-). Er waren drie dames bij die dachten dat ze naar de catwalk gingen. Ze leken allemaal op Berget Lee Leeuwis (zangeres). Dat formaat dus. Op slippertjes, plastich nagels, nep wimpers, zonnebril op en continue lipgloss opsmeren... echte drama queens! En dus geen anti muggen spul bij zich en ook geen andere schoenen. De rest was oud, fossielig of in staat van ontbinding. Leuk gezelschap dus. Alle gekheid op een stokje... Het was mooi en veel natuur. Apen en kaaimannen gezienen bij de Atlantische oceaan geweest. Op plantage Bakkie heerlijk gegeten en gedronken.

Plantage Bakkie is een voormalige koffieplantage. De beheerder Marsha was zelf aanwezig. Zij heeft de oude plantage weer nieuw leven in geblazen. Geboren in Nederland maar op zoek naar haar roots is zij samen met haar man in 2005 naar Suriname gekomen. Hun doel is om de plantage in oude staat te herstellen. De mangrove bossen hadden het gebied overwoekerd. De dichtgeslibde kreek moest daarom uitgegraven en uitgebaggerd worden. Hierdoor zijn er mooie vondsten gevonden en deze zijn te bezichtigen in het museumpje. De natuur heeft opnieuw zijn gang kunnen gaan. De Warappa Kreek is een zijtak van de Matapica. Zowel plantage Bakkie als de Warappa zijn een werkelijke streling voor al je zintuigen.

Op de terugreis werden er ouderwets moppen getapt. Ik begreep ze alleen niet haha. Het bleek ook dat de oprichter de heer Djahrab van Staatsolie in de bus zat samen met gezin. Hij schijnt bergen met geld te verdienen maar een zeer goed mens te zijn. Het bedrijf Staatsolie is van en voor Surinamers. Heel veel Surinames hebben meer respect voor de heer Djahrab dan president Bouterse. Dit om aan te geven wat voor een status deze man heeft.

Tegen halverwege de avond was ik weer terug in mijn hotel. Het was een mooie excursie. Een goede nachtrust toegewenst.