Dag 22

Taxi's en Marianne gaan niet goed samen. Gisteren had ik de taxi besteld voor vandaag. Vanmorgen nogmaals gebeld om bedrag af te spreken: 150 srd. Alle bagage ingepakt en na het ontbijt vertrek naar Palulu Camping. De chauffeur vroeg naar het adres. Ik zeg richting het vliegveld en dan naar de Weg naar Kraka. Wist ie man niet. Dus ik dacht wat een lampie... Rijd nu maar gewoon naar vliegveld. Ondertussen veel sms en gebel, moest ie nog boodschappen doen en hij zei toen dat we verkeerd waren gereden. Ik kijk links en rechts om mij heen en zie dat het de Indira Ghandiweg is en zeg dat tegen de chauffeur. Dus we rijden goed. Vervolgens was die man onder de indruk van een blauwe plek op mijn been. Oke, de plek is goed zichtbaar en het lijkt alsof Suarez mij gebeten heeft... Maar echt heel bijzonder was het niet. De chauffeur ging volgende maand op vakantie naar Nederland voor vier weken en verblijft daar in een hotel. Ik vroeg me meteen al af waar hij het geld vandaan had, want heel erg sjofel zag ie er niet uit met zn broek en boxershort op half zeven waardoor ik een niet smakelijke behaarde bilpartij kon aanschouwen... Maar goed... Hij wilde me in NL ook wel zien en appen en mn naam en leeftijd weten. Ik heb maar verteld dat ik " gelukkig getrouwd, 30 jaar ben en ik heet Martine"... Even voor jullie orde: dat is dus niet zo hè :-)

Het vliegveld naderde en wist niet precies waar het was. Een taxixhauffeur zou dat moeten weten. Een klein stukje naar rechts bij een T-splitsing. Daar reed ook politie. Dus ik zeg vraag het aan hen. Dit is ook gebeurd. Juiste afslag en de route werd vervolgd. En we rijden verder... En verder... Komen langs Hannover en Berlijn. Irritatiegrens is bij mij al bereikt. We moeten terug richting vliegveld en is dan aan de linkerkant. Uiteindelijk gevonden. Spullen uit de auto. Ik geef mijn geld en zeg dit is 150 srd. Nu begint het gezeik... Hij wilde 250 srd hebben. Ik werd pissig en zeg dat dit afspraak is. Beheerder camping Donovan kwam erbij. Liet mijn verhaal doen en zijn verhaal. Maar hij bleef voet bij stuk houden. Hij wilde meer geld omdat hij te ver was gereden en een andere afslag. Ja gozert... Dat is dus echt mijn probleem niet. Donovan heeft Cathrin van de touragent gebeld, heb ik via haar geregeld, en kreeg haar ook aan de lijn. Zij werd ook behoorlijk pissig op de situatie en ook op de chauffeur. Ik ben uiteindelijk.maar naar het kook-zit gedeelte gelopen. Zij zoeken het maar uit. Ik betaal 150 srd en meer niet. Uiteindelijk is manager gebeld en ik heb mijn bedrag betaald. KAULO chauf!!!

Na een bakkie thee heb ik de middag vertoefd bij Colakreek. Leuk recreatiepark. Als het een hoogtij dag is dan kunnen er 2000 mensen aanwezig. Dan ziet het letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Bij de cafetaria was ook internet en heb het nieuws van de vliegtuigcrash kunnen volgen.

Op tijd naar bed... En hopelijk kan ik slapen op een strecher onder een klamboe. Aangezien ik voor vannacht de enige gast ben, is het wel stilletjes zo in de vrije natuur. Morgen bijtijds op, want dan vlieg ik naar Sint Maarten!!