Dag 16

Het is vandaag vrijdag. De dag van het begin van een vierdaagse tour naar het binnenland. Ik heb er zin in! Ook al heb ik wel even getwijfeld om te gaan. Van horen zeggen van lokale Surinamers kan het voorkomen als het veel heeft geregend de Voltzberg niet te bewandelen is. En daarbij ben ik geen hele snelle loper. Maar goed... alles eigen tempo.

Tegen half negen ben ik opgehaald door Ronny, de reisgids van komende dagen. In totaal waren er 10 toeristen; 9 dames en 1 man. Net aan de rand van de stad kwam ook de tweede gids erbij. Dat was Kenny die ook de gids van Brownsberg was. Nog even afwachten hoe die mensen zijn :-).

De reis kan beginnen. Onderweg richting Zanderij hadden we de laatste stop voordat we naar een " altijd blijven schudden" weg gingen. Dat zou ongeveer drie uur duren. De weg is niet geasfalteerd en zit vol met kuilen en gaten en grote plassen. Tot op heden gaat het goed. Lekker relaxed. Tot dat we na een half uur op een opstopping rijden. We kunnen niet door. De weg is gebarricadeerd bij het plaatsje Piki Saron. Het is dus wachten geblazen eer dat we door mogen. Maar dat wachten duurt lang... heel lang... Wachten op de minister van Openbare Werken. Na een uur zijn we terug gereden naar een recreatie kreek. Daar gegeten en gezwommen. Vervolgens weer terug. Helaas nog konden we er niet door heen. Vlak daarna was de minister met zijn delegatie aangekomen. En alles moet besproken worden.

Eerst even bij de barricade kijken. Dan weer aan tafel. De minister, staatssecretaris, ambassadeur Inheemse bevolking en beveiliging achter de tafel. De bewoners daarvoor. De kapitein (vergelijkbaar als lokale burgemeester) hield een betoog. Evenals de vertegenwoordigers van de omliggende inheemse dorpen. Ze waren er bijna uit... Tot dat er toch iemand roet in het eten gooiden. Dus weer bij de barricade kijken, weer er over praten... Hele cameraploegen stonden er ook. Dit is natuurlijk landelijk nieuws!

Op een gegeven ben ik er bij gaan staan. Hoewel ik de taal niet spreek, soms wel omdat het NL is, kan je wel door de non-verbale communicatie uithalen waar ze het over hebben. Het komt er op neer de bewoners het zat zijn dat de belangrijkste doorgaande weg naar het binnenland in en in slecht is. Dit word grotendeels veroorzaakt door de vrachtwagens die gekapte bomen weghalen. Zeker na regen wordt de weg kapot gemaakt. Het onderhoud is ook slecht. Al vul je maar voor de tijd de gaten bij zodat het vlak wordt. Daarnaast is er ook veel (illegale) goudhandel... En de Inheemse dorpen zien er niets van terug. Het hele tafereel was een soort Rijdende Rechter. De uitspraak was dat er gewerkt wordt aan de verbetering van de weg, maar dat dit niet in 1 dag kan. Daar was begrip voor. De barricade werd opgeheven en wij konden door. Wel een vertraging van 6 uur ontstaan :-).

Het was nog de vraag of we de boottocht bij Witagron konden maken. Door de vele regenval was dit het geval. Gelukkig! Was een boottocht van ruim drie uur. het laatste half uur begon het te regenen! Zeikend nat...

Tegen elf uur in de avond kwamen we op onze eindbestemming aan. Het was al donker. Maar wat een mooie accommodatie! We hebben wat gegeten en gedronken en na een lange enerverende maar toch een voor mij niet te missen ervaring en een warme dag was het hoogtijd op te gaan slapen.