Dag 7

Vannacht heb ik meer dan slecht geslapen. Het feestgedruis ging tot de kleine uurtjes door en er word geen rekening gehouden met de buurt. Dus gewoon muziek keihard in de auto aan, toeteren en geschreeuw. Om acht uur ben ik opgehaald door Ken, de gids van vandaag. Mijn mede reizigers waren twee vriendelijke vrienden van onze zuiderburen en een Nederlandse jongen. De chauffeur Germaine bracht ons naar Brownsberg. Onderweg hebben we nog ontbeten: gebakken banaan en aardappel kroket. Uit de frituur dus lekker gezond. Het landschap gaat van stad over tot savanne en heuvels. Op een gegeven moment komen we langs inheemse dorpen. Deze dorpen hebben geen (straat)namen. Door middel van de genummerd elektra palen langs de weg weet je waar je naar toe moet...Voordat we richting Brownsberg gingen konden we nog even sanitair ontspannen bij de lokale pompstation. De weg die over de Brownsberg gaat was hobbelig, veel kuilen en het was op sommige gedeelten steil. Het bijzondere was dat in een dergelijke natuurlijke omgeving verkeersborden staan met snelheidsbepaling en er lag veel afval. Typerend. Op een gegeven moment had ik nog de illusie dat het ultieme hoogtepunt van deze reis boven op de berg een gele M zal staan... Met deze rare gedachtekronkel is het bij een illusie gebleven. Vanaf de berg hebben we een wandeling gemaakt van ongeveer vier uur. Zo zijn we dalend naar de Ireneval geweest en daar onder gestaan... Op dat moment kwam het ook met bakken uit de hemel. Zo nat ben ik nog nooit geweest... Het was verder ook wat benauwd. Tja..wat wil je in het tropisch regenwoud. Vanaf de val weer omhoog geklommen. Zwaar!! En we gingen nog verder naar de Leoval. Ik had het toen eigenlijk wel gehad. De val heb ik gezien en ben met andere gids weer terug omhoog gegaan. Mijn tempo was bejaard en lag wat lager dan de rest. Daarna terug geklommen en gelopen naar het restaurant. Heerlijk gegeten en ook verdiend! Rijst met bruine bonen, gebakken banaan en kip. Op de berg een prachtig uitzicht op het Brokopondo meer. Na het zien van apen in de bomen en bijgekomen zijn van de wandeling wordt de weg vervolgd richting Stone.Island. Daar aangekomen was het uitzicht meer dan prachtig!! De rust, het water, de bomen en de heuvels.... Ssst.... Hoor je de stilte?!.. Alleen af en toe een gefluit van een vogel... Mijn gedachte komt tot met een diepe zucht tot rust. Dit is het ultieme ontspannen...
De gids Ken heeft een heerlijke soep gemaakt en op de achtergrond klinkt het geluid van de krekels. De avond valt... De sereniteit den top!... Welterusten...